เกาะตาชัย น้ำทะเลสีใส หาดทรายสีขาว ที่ใครๆ ก็อยากไปสัมผัส

เช้าของวันที่ 31 ธันวาคม 2555 พวกเราได้มีนัดไว้กับ Love Andaman ว่าจะไปเที่ยวที่เกาะตาชัย ครั้งนี้ได้รับความเอื้อเฟื้อจากคุณสตังค์เจ้าของ Love Andaman ซึ่งเป็นบริษัทที่พานักท่องเที่ยวนั่งเรือข้ามไปเที่ยวยังเกาะตาชัย มันจึงเป็นความรู้สึกที่น่าตื่นเต้นอีกครั้งหนึ่งของเรา

เวลา 08.30 น. บรรดานักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติได้รวมตัวกันที่ท่าเรือทับละมุ อำเภอท้ายเหมือง จังหวัดพังงา “น้องมิว” ซึ่งเป็นไกด์ของ Love Andaman ได้อธิบายประวัติความเป็นมาของเกาะตาชัยรวมถึงโปรแกรมการท่องเที่ยวสำหรับครั้งนี้ให้ฟังพอเป็นสังเขป หลังจากนั้นบรรดานักท่องเที่ยวต่างก็พากันทะยอยลงเรือ ไปไม่นานนักคนขับเรือก็สตาร์ทเครื่องยนต์พาพวกเราเคลื่อนออกจากท่าเรือหันหัวมุ่งหน้าสู่เกาะตาชัย “ใช้เวลานานกว่าจะถึงเกาะ” ผมหันไปถามน้องมิว “ก็ประมาณชั่วโมงครึ่งค่ะพี่ แต่เดี๋ยวนี้เร็วกว่าแต่ก่อนเยอะเลยนะ” น้องมิวตอบกลับมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม



เหล่าบรรดานักท่องเที่ยวต่างก็เลือกจับจองที่นั่งกันตามใจชอบ บ้างก็นั่งที่หัวเรือบ้าง แต่ส่วนมากจะนั่งอยู่ภายในลำเรือ เพราะมีหลังคากันแดด กันฝน แต่สำหรับผมแล้วเลือกที่จะนั่งที่หัวเรือซะมากกว่า เพราะว่าต้องทำหน้าที่ในการบันทึกเรื่องราวของการเดินทาง ไม่ว่าจะเป็นภาพนิ่งและวิดีโอ บางครั้งก็ต้องคอยระมัดระวังในขณะบันทึกภาพ เพราะว่าเรือที่วิ่งฝ่าคลื่นทะเล มันจึงคล้าย ๆ กับรถยนต์ที่วิ่งอยู่บนถนนลูกรัง ผมเหลือบมองเห็นหลาย ๆ คนต่างจับราวเหล็กของเรือกันอย่างเหนียวแน่นในขณะที่เรื่อกำลังแล่นเข้าสู่จุดหมายปลายทาง
วันนี้ท้องฟ้ามีเมฆให้เห็นบ้าง ผมจึงไม่ได้คาดหวังกับการบันทึกภาพในครั้งนี้มากนัก “นั่นไง เกาะตาชัย” น้องมิวตะโกนบอกในขณะที่เรื่อกำลังแล่นเข้าใกล้เกาะตาชัยอย่างช้าๆ ผมหันไปตามเสียงในทันที “โอ้โห! สวยงามจริง ๆ แฮะ” ภาพที่ผมเห็นทั่วทั้งเกาะจะมีต้นไม้สีเขียวปกคลุมไปทั่วทั้งเกาะ ทางด้านซ้ายจะมองเห็นแนวโขดหิน ถัดลงมาจะพบกับหาดทรายสีขาวสะอาดตาทอดเป็นทางยาวตัดกับสีเขียวของต้นไม้กับน้ำทะเล ผมไม่รอช้ารีบหยิบกล้องขึ้นมาบันทึกภาพในทันที ภาพที่ได้ต้องบอกได้เลยว่าสวยงามกว่าที่คิดมาก

เรือจอดเทียบชายหาดได้ซักพัก เรืออีกลำของบริษัท Love Andaman ก็ได้มาทำการลากจูงเรือที่พวกเรานั่งพาออกไปเพื่อทำกิจกรรมดำน้ำที่บริเวณด้านซ้ายของเกาะ ซึ่งเป็นหนึ่งในโปรแกรมที่ทาง Love Andaman จัดให้ ในขณะนักท่องเที่ยวส่วนมากกำลังดำผุด ดำว่ายเพื่อดูปลาทะเล ผมก็ได้ทำการบันทึกภาพไปเรื่อย ๆ ต้องบอกได้เลยว่า น้ำทะเลที่นี่ใสจริง ๆ จนเราสามารถมองเห็นปลาทะเลที่แหวกว่ายอยู่ใต้ผิวน้ำได้อย่างชัดเจน และเมื่อเวลาผ่านไปซักพัก พนักงานของ Love Andaman ก็เรียกทุกคนขึ้นจากน้ำเพื่อนั่งเรือกลับไปยังชายหาดที่เรือจอดในครั้งแรก
ก้าวแรกที่เท้าสัมผัสกับน้ำทะเลใส ๆ กับเม็ดทรายสีขาวละเอียดของเกาะตาชัย บอกได้เลยว่า มันเป็นความรู้สึกที่ไม่เหมือนกับที่อื่นที่เราได้เคยพบเห็นมาก่อน เวลาทีเราย่างเท้าเหยียบย่ำลงไปบนผืนทราย มันจะปรากฏร่องรอยของเท้าให้เห็นอย่างชัดเจน และเมื่อหันกลับไปมองไกล ๆ สุดตา จะมองเห็นเป็นแนวเส้นตรงของขอบฟ้ากับน้ำทะเลสีเข้มอย่างชัดเจน ก่อนที่จะค่อย ๆ ไล่โทนเข้ามาใกล้ๆ และเปลี่ยนเป็นสีเขียวใส แล้วก็เชื่อมต่อด้วยหาดทรายสีขาวละเอียดไปพร้อมๆ กับคลื่นทะเลที่ฟูฟ่องซัดสาดถาโถมเข้าหาฝั่งเป็นระยะ ๆ ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า

“เดี๋ยวพวกเราไปทานข้าวกันได้เลยนะค่ะ” น้องมิวบอกพวกเราว่า นี่เป็นเวลาที่จะทานมื้อเที่ยงพอดี ผมเดินตามหลังไปติด ๆ เพราะมัวแต่สาละวนกับการถ่ายภาพ และก่อนที่จะเดินผ่านเข้าไป พวกเราก็มิวายที่จะต้องบันทึกภาพกับป้าย “เกาะตาชัย” ที่ตั้งตระหง่านอยู่บริเวณด้านซ้ายของทางเข้า ภายในบริเวณแห่งนี้จะเป็นที่โล่ง ๆ มีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงา และซุ้มเรียงรายเป็นระยะ ๆ เอาไว้สำหรับเป็นที่พักเพื่อรับประทานอาหาร ทางด้านซ้ายจะมีห้องน้ำที่แยกระหว่างชายกับหญิงเอาไว้ ที่นี่จะมีที่สำหรับล้างเนื้อล้างตัวที่อยู่ใกล้ๆ กับต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ยืนสูงตระหง่านให้ร่มเงา พวกเราเดินผ่านนักท่องเที่ยวกลุ่มอื่นที่กำลังรับประทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย ก่อนที่จะไปหยุดอยู่ที่ซุ้มของ Love Andaman ที่นี่จะมีอาหารให้เลือกหลากหลาย แต่ที่ขาดไม่ได้คือ อาหารทะเลจำพวกกุ้งและปลาหมึก รวมไปถึงไอศครีมก็มีให้ได้ทานกันอีกด้วย ใช้เวลาทานอาหารเที่ยงอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง พลันก็ได้ยินเสียงของน้องมิวดังขึ้น “เดี๋ยวทานข้าวเสร็จแล้ว จะพาไปดูปูไก่นะค่ะ” เอาละสิครับคราวนี้ ไอ้เจ้าปูไก่ที่ว่า เคยเห็นแต่ในเฟสบุ้ค ที่คุณสตังค์เคยเอามาโพสต์อวดโฉม เวลานี้เราจะได้เห็นตัวเป็นๆ ของมันซะที

โฉมหน้าเจ้าปูไก่ตัวเป็น ๆ

พวกเราเดินตามน้องมิวไปติดๆ ก่อนที่จะไปหยุดอยู่ที่ป้ายที่มีรูปภาพและรายละเอียดของปูไก่ ที่นี่น้องมิวได้อธิบายเรื่องราวของเจ้าปูไก่ให้พวกเราได้ฟังกันอย่างละเอียด ก่อนที่จะเดินนำหน้าพวกเราเข้าไปในป่าที่มีทั้งต้นไม้ใหญ่น้อยปกคลุมไปทั่ว จะมีก็เพียงแต่ร่องรอยของทางคนเดินที่พอให้สังเกตุเห็น พวกเราเดินลัดเลาะผ่านต้นไม้และเถาวัลย์เข้าไปได้ซักพักก็ได้ยินเสียงใครบางคนตะโกนบอก “เจอแล้วปูไก่” ผมเดินไปตามเสียง จนกระทั่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าของมัน ภาพที่เห็น เจ้าปูไก่นอนเบียดเสียดยอยู่ใต้ขอนไม้ที่ผุพัง พร้อมวางก้ามเตรียมพร้อม ผมไม่รอช้า รีบหยิบกล้องขึ้นมาบันทึกภาพทันที

แสงของดวงอาทิตย์ที่สาดส่องเล็ดลอดผ่านกิ่งและใบไม้ลงมากระทบกับผืนป่า มันทำให้เรามองเห็นเจ้าปูไก่ได้อย่างชัดเจน ผมใช้เวลาอยู่กับเจ้าปูไก่ในป่าได้ซักพักใหญ่ ๆ ก็พาเดินลัดเลาะผ่านต้นไม้อันเขียวขจีออกมาโผล่อีกทางด้านหนึ่งของชายหาด

เกลียวคลื่นม้วนตัวเข้ากระทบกับชายฝั่งเป็นระยะๆ พวกเราเดินเรียบชายหาดสีขาวที่ทอดเป็นแนวยาวไปทางด้านซ้าย ผมเดินตามหลังไปติด ๆ เพราะยังคงถ่ายภาพไปเรื่อย ๆ เหมือนเช่นเคย เพราะในใจยังคงคิดว่าโอกาสอย่างนี้มีไม่บ่อยนัก และเมื่อถึงเวลานัดหมาย นักท่องเที่ยวต่างก็พากันขึ้นไปอยู่บนเรือกันอย่างพร้อมเพรียงกัน ก่อนที่เครื่องยนต์จะดังขึ้นและเคลื่อนตัวออกจากฝั่งอย่างช้า ๆ เพื่อพานักท่องเที่ยวทั้งหมดกลับเข้าสู่ฝั่ง ผมแอบสังเกตุเห็นหลาย ๆ คนต่างหลับไหลเพราะเกิดอาการอ่อนเพลียและเหนื่อยล้าในขณะที่มือยังคงจับอยู่กับราวเหล็กของเรืออย่างเหนียวแน่น เรือยังคงวิ่งฝ่าคลื่นทะเลพร้อมกับฝนที่ตกลงมาปรอยๆ การเดินทางขากลับนี้ ใช้เวลาเร็วกว่าขาไปเล็กน้อย
เวลา 16.30 น. เรือก็แล่นเข้าไปจอดเทียบที่ท่าเรือทับละมุอย่างปลอดภัย